امام بخاری (م 194 هـ ـ ت 256 هـ )

امام محدثین وامیر مومنین در حدیث محمد بن اسماعیل بن ابراهیم بن المغیرة بن بردزبة بن الاحنف الجعفی البخاری

در روز 13 شوال بعد از نماز جمعه در شهر بخارا کودکی متولد شد که گویا هلال عید طلوع کرد .

پدرش از بزرگان محدثین واز شاگردان امام مالک بود. محمد بخاری در کودکی بینایی خود را از دست داد واطباء از معالجه آن عاجز شدند .

مادرش در خواب حضرت ابراهیم را دید که به او گفت : خداوند نابینایی فرزندت را با کثرت دعا برطرف می سازد .

از آن شب به بعد مادرش هر شب دعا می کرد تا اینکه نور به چشمان محمد برگشت .

هنوز دوران کودکی سپری نشده بود که درد فراق و وفات پدر را چشید. مادرش کفیل و سرپرست او شد.

از ده سالگی یا کمتر به حفظ حدیث روی آورد در ابتدا از شیوخ بخارا چون بیکندی وابراهیم بن الاشعث کسب علم نمود در 16 سالگی همراه مادر وبرادرش به حج رفت ، مادر وبرادرش به بخارا برگشتند اما او در مکه ماند و از علمای آنجا استفاده کرد.

در هجده سالگی به مدینه رفت که در آنجا کتابش التاریخ الکبیر فی اللیالی المقمرة را نوشت سپس به بصره ، کوفه، بغداد، شام، مصر والجزیرة مسافرت نمود واز علماء مناطق مختلف کسب علم وحدیث نمود. وی می گوید: از 1080 عالم کسب علم برده ام . از اساتید وعلمای ایشان می توان به احمد بن حنبل و ابوولید الطیالسی اشاره کرد.

تألیفاتش:

التاریخ الکبیر ـ التاریخ الأوسط ـ التاریخ الصغیر ـ الجامع الکبیر ـ المسند الکبیر ـ التفسیر الکبیر ـ الأدب المفرد ـ المبسوط ـ الفوائد ـ کتاب الضعفاء الصغیر ـ و الجامع المسند الصحیح من امور رسول الله صلی الله علیه وسلم وسننه وأیامه مشهور به صحیح بخاری که صحیح ترین کتاب بعد از قرآن است.