اگر از طبیعت زندگی را بیاموزی ... هیچگاه غمگین و افسرده نخواهی شد . یاد بگیر صبر و استقامت داشه باشی مانند کوه و در برابر مشکلات مانند سنگ سخت باشی ... و سخاوتمند باشی مانند باران و بزرگ دل باشی همانند آسمان ... غم را گوشه ای بیانداز ، با رود به سمت شور و شوق همسفر شو ... بگذار درونت همچو دریای بی کران آرام گیرد و به دیگران نیز آرامش بده ...

به زیبایی و عظمت دنیا که می نگری بدان و به یاد بیاور که خدایی عظیم و رحیم و قادر به هر چیزی آن را آفریده و این دنیا در برابر او هیچ است و بس ... به عقل و درایت آدمی نگاه کن که هر لحظه که می گذرد به دنیایی از دانش و اختراعات دست می یابد ولی این علم در برابر الله علام الغیوب چیزی نیست .... خداوند در کتاب محفوظ خود ، قرآن کریم 1435 سال پیش تمام این علوم را ذکر کرده و بشر تاکنون نیز به بسیاری از آن دست نیافته است .

الله اکبر .... ای بنده ی خدا وقتی زمین و زمان و آسمان و دریا و تمام زیبایی هایی را که میبینی به نظرت بزرگ و با عظمت می آیند پس الله که خالق این همه زیبایی است چه ؟ او که آفریدگار تمام این هاست ... او که آدمی و عقل و هوش و منطق را آفرید چه ؟ ان الله جمیل و یحب الجمال ... ای بنده ی الله ، زیبایی ها را ببین و در آن زیبایی ها قدرت الله را مشاهده کن ...باشد که بر ایمانت افزوده شود و بنده ی فروتن و شاکری شوی .

امید است که با این نوشته ی من شما دوست عزیز به اطراف و دنیای پیرامونت با چشمی بازتر بنگری و هر لحظه نام الله و عظمتش در درونت بیشتر و بیشتر نفوذ کند .

........................................

نویسنده : م . پوازی «اول متوسطه مدرسه اسماعیلیه»