«یادت باشد و یادت نرود که همه ی ما برای یک بار ایستادن هزاران بار زمین خورده ایم!!!»

آره والا یادمه وقتی بچه بودم چقد سر میشکستم، محکم نبودم، راحت زمین میخوردم
اما حالا محکم بودنو یاد گرفتم...
همه وقتی میخوان از محکم بودنشون بگن، میگن من بیدی نیستم ک با این بادا بلرزه...
اما من برعکس...میگم مث بید با بادای زندگی میلرزم و مث بید هم قابل انعطافم،
بارها خم میشم و دوباره بلند میشم،اما نمیشکنم...
مث بید وقتی بشکنه میمیره منم وقتی شکسته میشم ک مردم...
بیدو گذاشتن نماد ترس و استوار نبودن و شکستن...
آره بید با یه باد کوچیک هم خم میشه،اما با بادای تند هم خم میشه و ب راحتی نمیشکنه
این ینی مقاومت، پایدار بودن، با وجود سختی ها نشکستن...
کاج رو گذاشتن نماد استواری و استقامت...
درسته کاج با بادای کوچیک تکونم نمیخوره اما اگه تند بادی بیاد و کمی خمش کنه میشکنه
چون انعطاف نداره، مقاومت نمیکنه و میشکنه...
واسه کاج خم شدن معنی نداره، یا ایستادن یا شکستن ولی بید خم میشه و نمیشکنه
این خیلی بهتره...
آخه بعد هر خم شدنی ایستادنی هم هست اما بعد هر شکستنی ایستادنی نیست
بنظره من بید نماد استقامت و پایداریه اما کاج با همه ی غظمتش شکننده س...
آدما باید یاد بگیرن مث بید باشن، با هر بار خم شدن دوباره بایستن ن مث کاج ک وقتی
خم بشن بشکنن و ایستادن دوباره ای نباشه...
و در آخر هم بید یه درخت بزرگ و مقاوم میشه ، ک دیگه با هر بادی خم نمیشه ،
فقط با لرزوندن شاخه هاش باد رو از خودش رد میکنه...
و اینه نتیجه ی صبر در مقابل سختی ، « استقامت» ...

....................
نویسنده: نجیبه هنرمند «اول متوسطه مدرسه اسماعیلیه»