عن أَبَی هُرَيْرَةَ رضی الله عنه قال: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: ( عَجِبَ رَبُّنَا عَزَّ وَجَلَّ مِنْ قَوْمٍ يُقَادُونَ إِلَى الْجَنَّةِ فِي السَّلَاسِلِ ). رواه ابوداود و احمد و ابن حبان و در روایت بخاری آمده است: (عَجِبَ اللَّهُ مِنْ قَوْمٍ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ فِي السَّلَاسِلِ)

از ابی هریره رضی الله عنه روایت است که گفت شنیدم رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرمود: پروردگار عزوجل تعجب کرد (منظور نزد او بسیار بزرگ و عظیم است) از گروهی که در زنجیر به سوی بهشت کشانده می شوند.

علما در تفسیر این حدیث می گویند:

1- منظور کسانی از اهل کفر هستند که با غل و زنجیر به اسارت مسلمانان در می آیند و وارد سرزمین اسلامی می شوند سپس به سبب معاشرت با مسلمین و شناخت دین اسلام مسلمان می شوند و به خدا ایمان می آورند.

2- منظور مسلمانان اسیری هستند که در غل و زنجیر در بلاد کفر شهید می شوند.

3- هر کسی که به زور و از روی اجبار بسوی ایمان و اسلام فراخوانده شود سپس حلاوت ایمان را بچشد و نور هدایت به قلب او وارد گردد.

4- هر کسی که به اجبار به مجالس ذکر و علم کشانده شود مانند پدری که فرزندش را به زور برای یادگیری علم به مدارس دینی می فرستد سپس پسر به مسائل دینی وشریعت خدا علاقمند می گردد.

5- هر کسی که با توفیق اجباری به صراط مستقیم کشیده شود مثل شخص کوری که پسری دارد و پسرش بخاطر همراهی با پدر در مسجد حاضر می شود و با این توفیق اجباری پسر بسوی ایمان هدایت می گردد.

...................................................................
نویسنده: شیخ محمد تشیخ «مدرس مدرسه اسماعیلیه»