نقش حکومت ها در ایجاد وحدت میان مسلمانان بسیار مهم است . حکومت ها باید وحدت اسلامی و تقریب میان پیروان مذاهب اسلامی را به یک رویه در سیاست داخلی خود تبدیل نمایند و از سیاست تبعیض میان پیروان مذاهب دست بردارند.

ـ امنیت اجتماعی نیازمند تحکیم وحدت است . بدون وحدت ، امنیت شکننده خواهد بود و ما همواره در معرض رفتارهای غیر قابل پیش بینی پیروان مذاهب مختلف هستیم .

ـ علماء در قبال وحدت اسلامی مسئولند . علماء می توانند عامل وحدت یا عامل تفرقه باشند . اگر علماء به باور واقعی برسند و رفتار عملی آنها وحدت را نشان دهد ، عموم مردم از آنها پیروی خواهند کرد.

ـ در هر مذهبی ، مجموعه ای از اختلافات درون مذهبی داریم . با همان الگو که اختلافات درون مذهبی را مهار می کنیم ، اختلافات برون مذهبی را مهار و حل کنیم .

ـ منظور از وحدت میان مذاهب ، تغییر مذاهب نیست ، مذهب هر کس برای خودش محترم است و باید از جانب طرفین به رسمیت شناخته شود.

ـ آموزه های دینی ما در مورد وحدت زیاد است . بسیاری از توصیه های قرآنی و فقهی میان مذاهب مختلف اسلامی مشترک است ، باید دید چه آموزه ها و چه تفسیری از این آموزه ها میان مذاهب مشترک است ، لذا علماء باید تلاش کنند مشترکات را در تفسیر و بیان آموزه ها ،محور قرار دهند .

ـ مسائل اختلافی را برجسته نکنیم . مسائل اختلافی وجود دارند . اما مهم این است که برجسته نشوند و این اختلافات محور قضاوت در خصوص دیگر مذاهب قرار نگیرند.

ـ بیش از 6 هزار آیه قرآنی وجود دارد که همه مسلمانان بر آن اتفاق نظر دارند . این آیات انسان ساز و اخلاق ساز هستند و می تواند محور اساسی برای وحدت میان ما مسلمانان باشد .این آیات را محور دعوت در دین قرار دهیم.

ـ عدل ، احسان و تعیین اولویت های دینی سه اصل مهم قرآنی هستند . اساس وحدت خود را پایبندی راستین به این اصول قرار دهیم .

ـ وقتی در اصول با هم مشترک هستیم نباید اختلاف خود را در فرعیات برای اجرای احکام ملاک قضاوت میان مذاهب قرار دهیم .

ـ فرعیات را مبنای وحدت قرار ندهیم . فرعیات امری فقهی و اجتهادی هستند و نمی توانند محور وحدت باشند.

ـ در نمازها نباید تفرقه باشد . با تفسیر صحیح از فقه می توان به اجتهادی رسید که همه مسلمانان بتوانند پشت سر هم نماز بخوانند .این امری ممکن است و بستگی به تفسیر ما از آموزه های دینی دارد.

ـ اگر در گذشته میان مسلمانان اختلافات زیادی وجود داشته است و این اختلافات به کینه و برادر کشی ختم شده است ، ما نباید راه گذشتگان را ادامه دهیم و باید اشتباهات گذشته را جبران کنیم.

-آینده و سرنوشت ما در وحدت و تحمل یکدیگر و تاکید بر اشتراکات است و ما بایدالگویی برای نسل جوان در این زمینه باشیم.