ایشان عبد الله بن رواحه بن ثعلبه بن امرئ قيس انصاری خزرجی نام داشتند و کنیه اش ابو محمد، ابو رواحه، و ابو عمرو بود.

این صحابی بزرگوار در جنگ بدر و بیعت عقبه شرکت کرده بودند. و یکی از فرماندهان در غزوه مؤته به شمار می آمدند که در همان جنگ هم شهید شدند.

مورخ بزرگ امام ذهبی رحمه الله درباره ی ایشان چنین می فرماید: (ایشان شاعر رسول الله صلی الله علیه و سلم و برادر ناتنی ابی الدرداء بود).

حافظ ابن حجر رحمه الله در فتح الباری نیز می فرماید: (عبد الله بن رواحه یکی از شاعران رسول الله صلی الله علیه و سلم از انصار و یکی از بزرگان عقبه و بدریین بود.).

و مرزبانی در معجم الشعراء می گوید: (عبد الله بن رواحه، هم در جاهلیت و هم در اسلام صاحب قدر و منزلت بود).

و ابن سعد رحمه الله درباره ی این صحابی بزرگوار می فرماید: (عبد الله بن رواحه در جاهلیت سواد نوشتن داشت در حالی که در بین عرب چنین مهارتی بسیار کم بود. و او کسی بود که همراه هفتاد انصاری در عقبه شرکت کرد. و یکی از دوازده انصاری نقباء، و از شاهدان بدر، احد، خندق، حدیبیه، خیبر و عمره قضاء بود).

حافظ ابن کثیر رحمه الله می فرماید: (عبد الله بن رواحه دایی نعمان بن بشیر بود. و خواهرش عمره بنت رواحه از قدیم اسلام آورده بود. وی شاهد عقبه و یکی از نقبای دوازده گانه بود. شاهد بیشتر جنگها از جمله بدر، احد، خندق، حدیبیه و خیبر، و عمره قضا بود. و روزی در حالی که افسار شتر رسول الله صلی الله علیه و سلم را در دست داشت وارد شد. و یکی از فرماندهان و شهدای جنگ مؤته بود. و او کسی بود که مسلمانان را در جنگ با روم زمانی که با وی مشورت کردند؛ ترغیب نمود. و همچنین خودش را در ادامه با جنگ با کفار بعد از شهید شدن دو یارش دلگرم کرد. و وی صحابی بود که رسول الله صلی الله علیه و سلم به شهید شدنش گواهی داد. در نتیجه قطعا از شمار بهشتیان است).

عبد الله بن رواحه رضی الله عنه فردی صالح، با تقوا بود که همیشه در خیر و نیکی سبقت می گرفت. و از دوستداران اهل ایمان، و دشمنان اهل کفر بود. مجاهدی در راه الله تعالی بود تا اینکه در سال هشتم هجری الله سبحانه و تعالی ایشان را در جنگ مؤته همراه با زید بن حارثه و جعفر بن ابی طالب رضی الله عنهم با شهادت تکریمشان کردند. و رسول الله صلی الله علیه و سلم خبر شهادت این سه بزرگوار را از قبل به صحابه خبر دادند. چنانکه امام بخاری رحمه الله با سندش از انس بن مالک رضی الله عنه روایت کرده: (رسول الله صلی الله علیه و سلم در حالی كه اشک می ‌ریختند، فرمودند: زید پرچم اسلام را به دست گرفت و شهید شد. سپس، جعفر آن را گرفت و شهید شد. بعد، عبدالله بن رواحه آن را بدست گرفت، ایشان نیز به شهادت رسید. سرانجام، خالد بن ولید بدون اینكه بعنوان امیر لشكر تعیین شود پرچم را به دست گرفت و پیروز شد).

و امام ترمذی رحمه الله حدیث صحیحی را با سندش از انس بن مالک رضی الله عنه روایت کرده که در آن چنین آمده: (رسول الله صلی الله علیه و سلم در سال عمره قضاء وارد مکه شدند، در حالی که عبد الله بن رواحه جلویشان حرکت می کرد و می گفت: ای فرزندان کفار! راه پیامبر را باز کنید، امروز به حکم قرآن چنان با شمشیر شما را می زنیم که کاسه ی سر شما از سر هایتان جدا و باعث شود تا دوستان یکدیگر را فراموش کنند. عمر رضی الله عنه گفت: ای ابن رواحه! جلوی رسول الله صلی الله علیه و سلم و در حرم الهی شعر می خوانی؟ رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمودند: ای عمر! او را بگذار؛ تأثیر این اشعار بر آنان از گلوله هم بیشتر است).

و در حدیث دیگر از ابی الدرداء رضی الله عنه روایت شده که فرمود: (در یكی از سفرها، همراه رسول الله صلی الله علیه و سلم خارج شدیم. هوا گرم بود تا جایی كه مردم از شدت گرما، دستهای خود را روی سرشان می ‌گذاشتند. و از میان ما كسی غیر از رسول الله صلی الله علیه و سلم و ابن رواحه روزه نبود).

و بسیاری از روایات دیگر که دلیل بر مناقب و فضائل این صحابی بزرگوار است.