در بازدیدی که از روستاهای غرب جزیره داشتم فقط با این پیشینه ذهنی که فقط مشکل مردم این روستاها بیشتر آب ، راه ، درمان و بیکاری است خواستم با مصاحبه با برخی از اعضای شورا و یا دهیاران در این مورد گزارشی تهیه کنم ، اما پس از اینکه زندگی اسف بار و محرومیت ناشی از فقر مالی مردم را مشاهده کردم تصمیم گرفتم تا در چند سطر در خصوص محرومیت مردم جزیره قشم با مسئولین سخن بگویم:

مردم محروم قشم چوب اسم منطقه آزاد را می خورند

نگاه مسئولین خارج از شهرستان قشم به مردم قشم از پشت نقاب منطقه آزاد است و این در حالی است که پس از بیست و پنج سال از حضور منطقه آزاد در جزیره هرگاه بحث از خدمات رسانی می شود مسئولین محدوده منطقه آزاد را ۳۰۰ کبلومتر می دانند و در وقتی که منافع منطقه آزاد اقتضا کند همه جزیره می شود محدوده منطقه آزاد.

حضور منطقه آزاد در قشم نه تنها برای مردم غرب جزیره بلکه برای دیگر اهالی نیز سود آنچنانی نداشته چنانچه پس از این مدت روستای طولا که در پنج کیلومتری شهر قشم واقع شده هنوز از کمترین امکانات رفاهی که می بایست توسط منطقه آزاد تامین شده باشد برخوردار نیست و وضعیت دیگر روستاها هم شاهدی بر این مدعاست.

اگر قشم منطقه آزاد نشده بود شاید روستاهای جزیره با همان نگاه که به دیگر مناطق محروم استان شده بود مورد توجه قرار می گرفت اما هر گاه نام قشم در میان باشد تصور همگان به سمت بازار و تجارت و درآمدهای سرشار از آنها متمایل می شود و همه فکر می کنند که همه مردم قشم افرادی پول دار هستند که از طریق قاچاق یا تجارت پولشان از پارو بالا می رود.

محرومیت زدایی جزیره به عنوان یکی از اهداف سازمان منطقه آزاد قشم به شمار می رود اما واقعیت موجود بیانگر آن است که این سازمان به این هدف پایبند نبوده و فقط توانسته منافع عده خاصی را تامین نماید و افراد محروم خصوصا بومیان جزیره همچنان در فقر و تگدستی دست و پا می زنند.

درآمد بعضی از خانوارهای روستاهای جزیره فقط از طریق بارانه و مستمری کمیته امداد که ماهی چهل هزار تومان است تامین می شود و این در حالی است که هزینه آب مصرفی آنها حداقل بین شصت تا یکصد و پنجاه هزار تومان می باشد و این در حالی است که حدود دو هزار نفر از جمعیت جزیره را زنان سرپرست خانواده تشکبل می دهند.

بر اساس گفته های اهالی روستا بعضی از خانواده ها به دلیل فقر در طول روز فقط دو وعده غذا میل می کنند و بعضی هم بک روز در میان شام یا ناهار می خورند که به همین دلیل دچار سوتغذیه شده و به بیماری های گوناگونی دچار شده اند.

به دلیل فقر و تنگدستی بهداشت مردم تحت تاثیر قرار گرفته و از طرفی با توجه به بعد مسافت و نبود پزشک با تجربه در صورت بیماری ، این افراد خود را به تقدیر الهی می سپارند چرا که فقط می توانند زندگی خود را در حد بخور و نمیر اداره کنند.

با توجه به ضعف جسمانی و بیماری بسیاری از این افراد قادر به کار کردن و کسب معاش خود مانند دیگر اهالی نیستند که متناسب با تعداد عائله زندگی آنها وابسته به کمک خیرین و سازمانهای حمایتی شده است و از طرفی توان گرفتن تسهیلات اشتغال زایی را به دلیل ناتوان بودن در بازپرداخت ندارند .

به دلیل فقر و بی کاری معظلات اجتماعی در روستاها افزایش یافته و شاهد افزایش طلاق ، اعتیاد ، ترک تحصیل و دیگر مشکلات در روستاهای جزیره قشم هستیم و این در حالی است که منطقه آزاد دارای مدیریتی به نام اجتماعی است که باید در این خصوص اقدامات مناسبی را اجرا و پیگیری می نمود.

سازمان منطقه آزاد قشم تا کنون برای محدوده خارج از ۳۰۰ کبلومتر مربع که منطقه ویژه اقتصادی است هیچ برنامه روشن اجرایی نداشته و این ظرفیت از سوی مسئولین مورد بی توجهی قرار گرفته است لذا با اجرای طرح های مناسب می توان محرومیت را از این خطه زدود اما به نظر می رسد تمرکز مسئولین منطقه آزاد فقط روی منابع درآمدی موجود برای حفظ موجودیت سازمانی فعلی منعطف شده است.

با توجه به اینکه بخش عمده ای از درآمدهای منطقه آزاد صرف پرداخت حقوق کارکنان می شود به نظر می رسد این سازمان دچار دور تسلسل تامین درآمد و هزینه در خود سازمان شده و از پرداختن به مشکلات مردم جزیره ناتوان شده است لذا باید در اسرع وقت نسبت به حل این معضل ساختاری اقدام نمود.

سهولت ارتباط بین مسئولین سازمان منطقه آزاد و توده مردم و بازدید و دیدار از اقشار مختلف می تواند مسئولین را از وضعیت اسف بار محرومین مطلع نماید و از طرفی باید با ارتباط مستقیم و بی واسطه به واقعیتها دست یافت چرا که دوری از مردم و بستن چشمها از مشکلات مسئولان را دچار تغافل می کند.

آنطور که به نظر می رسد معاونین و مدیران میانی منطقه آزاد قشم که در ارتباط مستقیم با مردم هستند نتوانسته و یا نخواسته اند که مشکلات مردم را به مدیران عالی رتبه سازمان منتقل کنند لذا حضور بی واسطه در بین مردم می تواند نگاه روشن تری از وضع موجود را در اختیار آنها قرار دهد.

و سخن آخر اینکه در به وجود آمدن این محرومیت و فقر خود را مبرا ندانیم و همه ما به نوعی قاصر و مقصر بر اساس مسئولیت خود خواهیم بود.





........................
منبع: هرمز آنلاین