بدیهی است خداوند عزوجل در بین تمام نعمت های بی حساب و بی شمارش که می فرماید ( و ان تعدوا نعمة الله لا تحصوها ) . خداوند از بعثت نبوی و وجود ارزشمند حضرت رسول اکرم در بستر منت یاد فرموده که بسیار جای تامل و تفکر دارد ،زیرا در پرتو تفکر و اندیشیدن است که ما بندگان به حقیقت و ماهیت و ارزش نعمت ها و مواهب الهی پی می بریم .

خداوند متعال می فرماید :لقد منّ الله علی المومنین اذ بعث فیهم رسولا من انفسهم … خداوند منت گذاشت برمؤمنین که فرستاد بر آنها رسول و پیامبری از جنس خودشان .

پیامبری که در کودکی پدر و مادر را از دست داده ، رنج و سختی کشیده ،فقر چشیده ، ولی آنچه بسیار حائز اهمیت است و ما امت آن بزرگوار و منجی عالم بشریت می بایست با دل و جان و انگیزه درونی نسبت به عملی نمودن آن در تمام شئون زندگی اهتمام و جدیت تام داشته باشیم ، بعد اخلاقی اسلام و اصلاح درونی است واین همان بعدی است که سیره نبوی می باشد ؛این بعد از ایمان باید در یک احساس فوق العاده شیرین و با شکوه خوف و رجاء نسبت به پروردگار متعال مورد توجه ما واقع شود. یعنی اینکه ما امت حضرت رسول اکرم (ص) از سر صدق واخلاص از خدا ، ترس و خشیت داشته و او راناظر و حاضر بر اعمالمان دانسته و نیز بر رحمتش امیدوار باشیم .

آری ، بعد اخلاقی و تواضع و ادب اسلام همان است که حضرت رسول اکرم (ص) می فرماید : ربی ادبنی بمکارم الخلاق ، پروردگارم مرابا مکارم وفضائل اخلاق ادب نمود ، ربی ادبنی فاحسن تأدیبی ، پروردگارم مرا ادب نمود به نیکوترین تادیب. وانما بعثت لأتمم مکارم الاخلاق . یعنی به درستی که من مبعوث شدم تا مکارم اخلاقی را بر شما تمام کنم و ایشان چه با شکوه و چه عظیم اخلاق را کامل و تمام نمود . زیرا خداوند عزوجل می فرماید : انک لعلی خلق عظیم .

در سیره نبوی آمده است که حضرت رسول اکرم (ص) در مصافحه و سلام دو دست مبارک می دادند و در سلام کردن پیوسته سبقت می جستند و بعد هم معانقه و همدیگر را در بغل گرفتن.

یکی از خصوصیات و ویژگی های آن بزرگوار صلابت در اوج و محبوبت در اوج صلابت بود . به مصداق آیه شریفه محمد رسول الله والذین معه أشداء علی الکفار رحماء بینهم ، یعنی حضرت رسول اکرم (ص)و یارانش آنچنان صلابتی داشتند ونسبت به یکدیگر چنان عطوف و مهربان و صمیمی و دوست داشتنی بودند که یاران و اصحاب ،آن حضرت را از خود بیشتر دوست داشتند ، از برای اینکه حضرت رسول اکرم (ص) دلسوزتر و مهربانتر بود از خودشان نسبت به آنان .

با اینهمه محبت و اخلاق در رفتار پیامبر (ص) سهم ما از اخلاق چه می تواند باشد؟

در این ره انبیاءچون ساربانند / دلیل و رهنمای کاروانند

وزایشان سیدما گشته سالار / همو اول همو آخر در اینکار

..........................................
نویسنده: میر هاشم فقیهی