امام ابن قیم الجوزیه ( م 691 هـ ـ ت 751 هـ )

ابوعبدالله محمد بن ابی بکر بن ایوب بن سعد الدمشقی

وی یکی از شاگردان ومریدان صمیمی شیخ الاسلام ابن تیمیه است که مانند استادش بخاطر انکار توسل به قبور ومردگان مورد عذاب واهانت قرار گرفتند وبه زندان افکنده شدند ابن تیمیه در زندان قلعه دمشق وفات کرد اما ابن قیم با آزادی از زندان ادامه دهنده راه آن بزرگوار بود .

ایشان مفسر ومحدث وفقیهی بود که در مدرسه جوزیه امامت می کرد . در مورد او گفته شده که وی هنگامی که نماز صبح را می خواند در همان مکان می نشست تا اینکه روز بالا می آمد و می گفت : این صبحگاه من است که آنرا سپری کردم اگر برای آن ننشینم از من ساقط می شود.

تألیفاتش:

اعلام الموقعین عن رب العالمین ـ الجواب الکافی ـ زاد المعاد فی هدی خیر العباد ـ الروح ـ بدائع الفوائد ـ إغاثة اللهفان من مصاید الشیطان ـ روضة المحبین ـ مدارج السالکین ـ حادی الأرواح إلی بلاد الأرواح ـ الصواعق المرسلة علی الجهمیة والمعطلة ـ شرح أسماء الکتاب العزیز ـ الکافیة فی الإنتصار للفرقة الناجیة ـ طریق الهجرتین وباب السعادتین ـ شفاء العلیل فی مسائل القضا والقدر والحکمة والداء والدواء .