از ابن شماسه روايت شده که گفت: نزد عمرو بن العاص رضي الله عنه وارد شدم که در حال مرگ بود و رويش را طرف ديوار نموده و گريهء طولاني داشت. پسرش مي گفت: پدرکم آيا رسول الله صلي الله عليه وسلم ترا به چنين و چنان مژده نداده است؟و او رويش را گردانده گفت: بهترين آنچه که ما مهيا نموديم، گواهي دادن به اين است که معبود برحقي جز الله وجود ندارد و محمد صلي الله عليه وسلم فرستاده ی اوست. من در سه حالت قرار داشتم: خود را بياد مي آورم که دشمنترين مردم براي رسول الله صلي الله عليه وسلم بودم و هيچ چيزي را به اندازهء دوست نداشتم که بر وي دست يافته و او را مي کشتم، اگر بر آن حالت مي مردم از اهل جهنّم بودم.چون خداوند اسلام را در دلم جايگزين ساخت، نزد رسول الله صلي الله عليه وسلم آمده و گفتم: دستت را پهن کن، تا براي تان بعيت کنم! پيامبر صلي الله عليه وسلم دستش را باز نمود، ولي من دستم را پس کشيدم. فرمود: چه شده اي عمرو؟ گفتم: مي خواهم شرط بگذارم! فرمود: چه شرطي مي گذاري؟ گفتم: اينکه گناهانم آمرزيده شود. فرمود: نمي داني که اسلام آنچه را که پيش از آن است، نابود مي کند وهجرت آنچه را که قبل از آن است نيست مي کند و حج آنچه را که قبل از آن است، نابود مي سازد؟ و هيچکس از رسول الله صلي الله عليه وسلم برايم محبوبتر و بزرگتر نبود و از اطرافش نمي توانستم بوي درست نظر کنم. و اگر بخواهم که توصيفش کنم، نتوانم چون من نتوانستم به وي بنگرم. اگر در اين حال بميرم آرزو دارم که از اهل بهشت باشم. سپس سرپرستي کارهائي را نمودم که نمي دانم حالم در آن چطور است؟ و چون من مردم، هيچ نوحه گر و آتش مرا همراهي نکند و چون دفنم نموديد خاک را بر من کم کم بريزيد بعداً در اطراف قبرم به اندازهء که شترها کشته شوند و گوشت آن قسمت گردد، بايستيد، تا با شما انس بگيرم و ببينم که براي فرستادگان پروردگارم چه تقديم مي کنم. رواه مسلم.

از سمره بن جندب رضي الله عنه روايت است که گفت:رسول الله صلي الله عليه وسلم به اصحابش بسيار فرمود: آيا کدام يک از شما خوابي ديده است؟ و قصه مي کرد براي شان آنچه را که خداوند خواسته بود، قصه کند. وي صلي الله عليه وسلم صبحي به ما گفت: در شب دو شخص نزدم آمدند و به من گفتند: برویم ....

عَنْ عَائِشَةَ رضي اللَّه عَنْهَا قَالَت: وَاعَدَ رَسُولَ اللًه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم جبْرِيلُ عَلَيْهِ السَّلامُ في سَاعَةٍ أنْ يأتِيَه، فَجَاءَتْ تِلْكَ السَّاعةُ ولم يأتِه، قَالَت: وَكَانَ بيَدِهِ عصا، فَطَرَحَهَا مِنْ يَدِهِ وَهُوَ يَقُول: « مَا يُخْلِفُ اللَّه وَعَدَهُ وَلا رُسُلُهُ » ثُمَّ الْتَفَت، فَإذا جِرْوُ كَلْبٍ تحْتَ سَريره. فَقال: « مَتَى دَخَلَ هذا الْكَلْب؟ » فَقُلْت: وَاللَّه مَا دَرَيْتُ بِه، فأمر به فَأُخْرِجَ، فَجَاءَهُ جبْرِيلُ عَلَيْهِ السَّلام: فَقَال رَسُولُ اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم: « وَعَدْتَنى ، فَجَلَسْتُ لكَ ولَم تَأتِنى» فقال: مَنَعنى الْكلْبُ الذى كَانَ في بيْتِكَ و إنَّا لا نَدْخُلُ بَيْتًا فِيهِ كَلْبٌ وَلا صورَةٌ » رواه مسلم.


از عائشه رضي الله عنها روايت است که گفت: جبرئيل عليه السلام به رسول الله صلي الله عليه وسلم وعده داد که به ساعتي معين به ديدنش آيد، ولي آن لحظه در رسيد و وي نيامد! گفت: و در دست شان عصايي بود که آن را به زمين انداخت در حاليکه مي فرمود: خدا و پيام آورانش به وعدهء شان خلاف نمي کنند، و متوجه شده ديدند که چوچهء سگي زير تخت شان است و فرمود: اين سگ چه وقت داخل شد؟ گفتم: و الله من از آمدنش خبر نشدم و دستور فرمود و از خانه بيرون کرده شد و بعد جبرئيل عليه السلام خدمت شان آمد و رسول الله صلي الله عليه وسلم فرمود: بمن وعده نمودي و نشستم، ولي نيامدي؟ گفت: سگي که در خانه ات بود، مانع ورودم شد، همانا ما به خانه اي که در آن سگ و تصوير باشد، داخل نمي گرديم.