معاويه -رضي الله عنه- پس از اظهار نمودن اسلام خويش در روز فتح مکه، به يکی از نزديکان و مقربان رسول الله -ص- تبديل شد، تا جايی که در سلک کاتبان وحی الهی در آمده و اين بزرگترين شرف و کرامت است، که به جهت آن بسياری ازاوقات خويش را درمصاحبت وهمراهی رسول الله -صلي الله عليه وسلم- بسر می برد.

نام او لبید پسر ربیعه پسر عامر کلابی بود کنیه او ابوعقیل و از جمله مؤلفه القلوب( آنانیکه بخاطر الفت و انس شان به اسلام برای شان صدقات داده میشد) بشمار می آید. او سوارکار دلیر و شاعر چیره دستی بود و در جاهلیت مدت زیادی شعر سروده؛ اما وقتی به دین اسلام مشرف شد شعر سرایی را ترک کرد.

نام او ساریه فرزند زنیم فرزند عبدالله دئلی بود. ساریه انسان دو زمانه بود یعنی در جاهلیت و اسلام زیست کرد و قبل از اسلام چپاولگری و راهزنی کرده و دارائی مردم را می ربائید تا که خبر او بین مردم انتشار یافت و به مجرد شنیدن اسمش میترسیدند. در دویدن خیلی چست و چالاک بود.

او خوله دختر ثعلبه بن أصرم بن فهر بن ثعلبه بن غنم بن عوف است, که فصاحت و بلاغت را در گفتار، به نیکویی از پرورش یافتگان با فصاحت, فرا گرفته بود. او با اوس بن صامت ازدواج کرد؛ همان مردی که پسر قیس برادر عباده بن صامت بود و از جمله کسانی به شمار می‌رفت, که در بدر و احد حضور داشت...

ام حکیم دختر حارث بن هشام بن مغیره مخزومی دختر برادر ابوجهل عمر و بن هشام، و مادر او فاطمه, دختر ولید بود.ام حکیمل عقلی نافذ داشت و حکمتی کمیاب. پدرش حارث در جاهلیت او را به پسر عمویش عکرمه بن ابی جهل تزویج نمود. و او از جمله افرادی قرار داشت که به دستور رسول خدا ، «مهدورالدم» بودند.

نام او حنظله فرزند ابوعامر راهب انصاری اوسی بوده، پدرش عمرو بن صیفی از قبیله بنی عمرو بن عوف و ملقب به ابوعامر راهب بود. وقتی که پیامبر (ص) به مدینه آمدند، حنظله رضی الله عنه بدین اسلام مشرف گردید، در حالی که پدرش دشمنی خود را با پیغمبر و نفرت از دین اسلام اعلان نموده بود.

نام او عبدالله پسر جحش پسر رئاب یا ریاب میباشد و نسبش به اسد بن خذیمه اسدی منتهی میگردد، مادرش امیمه بنت عبدالمطلب بود؛ لذا او پسر عمه رسول خدا صلی الله علیه وسلم و از محبوب ترین یارانش می باشد. عبدالله از جمله پیشقدمان در اسلام بود که فضیلت دو هجرت را نصیب گردید، هجرت حبشه و هجرت مدینه.

شیرخدا، حمزه، شجاعانه و با شدت جنگید. بسیاری از پرچمداران مشرکان را که از بنی‌عبدالدار بودند، به قتل رساند. او در حالی که در قلب سپاه دشمن مشغول کارزار بود، توسط پرتاب سرنیزه فردی به نام وحشی، به شهادت رسید.وحشی می‌گوید: حمزه در جنگ بدر، طعیمه بن عدی بن خیار را کشته بود. ....